غزل شماره 95 دیوان حافظ، مدامم مست مي دارد نسيم جعد گيسويت + با تعبیر فال
مدامم مست مي دارد نسيم جعد گيسويت
خرابم مي کند هر دم فريب چشم جادويت
پس از چندين شکيبايي شبي يا رب توان ديدن
که شمع ديده افروزيم در محراب ابرويت
سواد لوح بينش را عزيز از بهر آن دارم
که جان را نسخه اي باشد ز لوح خال هندويت
تو گر خواهي که جاويدان جهان يک سر بيارايي
صبا را گو که بردارد زماني برقع از رويت
و گر رسم فنا خواهي که از عالم براندازي
برافشان تا فروريزد هزاران جان ز هر مويت
من و باد صبا مسکين دو سرگردان بي حاصل
من از افسون چشمت مست و او از بوي گيسويت
زهي همت که حافظ راست از دنيي و از عقبي
نيايد هيچ در چشمش بجز خاک سر کويت
تعبیر غزل شماره 95 دیوان حافظ ، مدامم مست مي دارد نسيم جعد گيسويت
اراده‌ات بسیار قوی است و این توانایی را داری که با آن دنیا را زیر و رو کنی. تو همه چیز را از منظر زیبایی می‌بینی و همین دیدگاه تو را راضی و شاد می‌کند. زیبایی‌ها آن‌قدر تو را به خود مشغول کرده‌اند که حتی به زوال و خزان فکر نمی‌کنی. گاهی خود را مانند باد سبک و آزاد احساس می‌کنی و دلت می‌خواهد در دنیای سرگردانی که در آن هستی، آزادانه به پرواز درآیی، اما این خیال‌ها برای تو نتیجه‌ای ندارد. پس از این به بعد اراده‌ی قوی‌ات را به کار بنداز و به جای دل سپردن به رویاها، دنیا و آخرت خود را بساز. با تلاش و اراده می‌توانی به چیزی که می‌خواهی برسی و زندگی‌ات را با موفقیت‌های واقعی رنگ آمیزی کنی.
